Biliyorum, kader hiç bir zaman senin bu satırları okumana izin vermeyecek... Ama ben umudumu Allah'a bağladım bir kere... Sağ elimi sol tarafıma koyduğum an beynimde hissettiğim ritim, sana bu satırları yazmamda ki en büyük cesaret kaynağım...
Uzaktasın... Hele şimdi daha bir uzakta... Gözümden akıp yanaklarımdan süzülen o küçücük ve masum damla, milyon kez düşse yere yine ulaşamaz sana... İşte o kadar uzaktasın...
Bekliyorum, uzakların yakın olmasını.... Pek tabi senin de bekliyor olduğunu umud ederek...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder